Over Boekensnobs en Chick Lit

[:nl]Wat moet een boek voor jou eigenlijk doen? Ik lees heel soms eens een recensie, eigenlijk bijna nooit eerlijk gezegd, ik laat me inspireren door wat ik toevallig zie, lees of hoor van een vriendin ofzo. Recensenten praten dan graag over de dimensies van de karakters. Zo las ik net dat het boekencadeau door Greet Op de Beeck daar last van heeft, van eendimensionale karakters. En dan vraag ik me af: wat bedoelen ze daar nu mee?

Stereotypes

Moet elk personage evenveel uitgediept worden in een verhaal? Laat me even kijken naar wat ik zelf belangrijk vind als ik een boek lees, eerlijk gezegd: ik lig er niet van wakker dat een bepaald personage nogal stereotiep overkomt, en weet je waarom niet? Omdat een boek voor mij ontspanning, entertainment, onstnappen uit het alledaagse en wegdromen naar een andere wereld betekent. Als daar een stereotiepe moemoe (de lieve oma met de zelfgebakken cake) of buurman zonder slechte kantjes in voorkomt, dan is dat niet zo erg zolang het niet over een hoofdpersonage gaat, dat moet natuurlijk wel geloofwaardig blijven.

Happy End

Ik kan er van genieten om mee te lachen en te huilen met de personages, om mee te hopen dat alles goed komt. Dat vind ik namelijk erg belangrijk, dat alles goed komt. Zo leef ik mijn eigen leven namelijk ook, in de hoop en ik durf zelfs zeggen de zekerheid dat altijd alles goed komt. En dat als het nog niet goed is, het boek nog niet klaar is. Dan moet er nog een hoofdstukje extra geschreven worden, zo zie ik het.

Geef mij maar een mooi happy end, zo eentje waarvan je tranen in je ogen hebt. De beste boeken zijn diegene waarvan je spijt hebt dat je ze uit hebt, omdat je voor een tijdje helemaal opging in een wereldje dat niet het jouwe is, maar waar het wel fijn vertoeven was. Er mag woede, verdriet en pijn in voorkomen, maar op een niveau dat ik het zelf ook zou kunnen verdragen en niet daarover.

Ongemakkelijk

Voor mij liever geen onderwerpen als incest, verkrachting en meer van dat fraais. Zeker niet als er kinderen de dupe van zijn. Dat beklemmende, ongemakkelijke gevoel dat recensenten vaak bejubelen in bepaalde boeken, dat wil ik helemaal niet voelen als ik lees! Daar lig ik namelijk van wakker. Ik zie dan beelden voor mijn ogen die mijn fantasie me aanrijkt, beelden die de auteur misschien niet in gedachten had, maar ik wel. En ik wil het niet. In het echte leven gebeuren toch al genoeg dingen die je een beklemmend gevoel geven. Een mens voelt zich al zo vaak oneindig bedroefd, machteloos, (emotioneel) verkracht door het echte leven. Ik hoef daar niet tijdens mijn ontspannings momentje mee geconfronteerd te worden, nee bedankt.

Een voorbeeldje? ‘Het Smelt’ van Lise Spit, man man daar heb ik me door moeten worstelen met pijn in mijn lijf, maar ja, dat raadsel he… Je wil natuurlijk wel weten wat dat precies was. Maar hoe knap geschreven ook, ik was blij dat ik het boek uit had (sorry Lise).

[bol_product_links block_id=”bol_5aa659ed77173_selected-products” products=”9200000055255300″ name=”lise spit” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”0″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”0″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Chick Lit

Lees ik dan enkel Chick Lit vraag je je nu af? Nee, echt niet. Er zijn genoeg boeken die ook door recensenten gesmaakt worden en dus het stempel ‘Literatuur’ krijgen, waar ik ook van kan genieten. Zelfs met een happy end! Denk maar aan ‘All the Light we cannot See’  dat de Pulitzer Price won. Maar ja hoor, ik kan genieten van een goed geschreven ‘vrouwenboekske’. ‘Feelgood’ romans worden die ook wel genoemd, en awel ja: soms is dat exact wat je nodig hebt!

Edit: ondertussen schreef ik zelf zo’n roman, hier lees je er meer over.

[bol_product_links block_id=”bol_5aa65a280ac0c_selected-products” products=”9200000039684527″ name=”all the light” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”0″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”0″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Thrillers

Oh ja, die lust ik ook wel hoor. Maar zelfde verhaal hier: niet teveel gore details, liever veel suspense zoals bij The Collector (De Verzamelaar) van John Fowles. Of een goeie Nicci French of Patricia Highsmith als tussendoortje.

[bol_product_links block_id=”bol_5aa65a51f3523_selected-products” products=”1001004002061404″ name=”collector” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”0″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”0″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Ga jij enkel voor de Grote Literatuur of mag het ook makkelijk weghappen?

X Lazy Bird[:en]Sorry, this article is not available in English

Stereotypes

‘Uitdiepen’ noemen ze dat. Moet elk personage evenveel uitgediept worden in een verhaal? Laat me even kijken naar wat ik zelf belangrijk vind als ik een boek lees, eerlijk gezegd: ik lig er niet van wakker dat een bepaald personage nogal stereotiep overkomt, en weet je waarom niet? Omdat een boek voor mij ontspanning, entertainment, onstnappen uit het alledaagse en wegdromen naar een andere wereld betekent. Als daar een stereotiepe moemoe (de lieve oma met de zelfgebakken cake) of buurman zonder slechte kantjes in voorkomt, dan is dat niet zo erg zolang het niet over een hoofdpersonage gaat, dat moet natuurlijk wel geloofwaardig blijven.

Happy End

Ik kan er van genieten om mee te lachen en te huilen met de personages, om mee te hopen dat alles goed komt. Dat vind ik namelijk erg belangrijk, dat alles goed komt. Zo leef ik mijn eigen leven namelijk ook, in de hoop en ik durf zelfs zeggen de zekerheid dat altijd alles goed komt. En dat als het nog niet goed is, het boek nog niet klaar is. Dan moet er nog een hoofdstukje extra geschreven worden, zo zie ik het.

Geef mij maar een mooi happy end, zo eentje waarvan je tranen in je ogen hebt. De beste boeken zijn diegene waarvan je spijt hebt dat je ze uit hebt, omdat je voor een tijdje helemaal opging in een wereldje dat niet het jouwe is, maar waar het wel fijn vertoeven was. Er mag woede, verdriet en pijn in voorkomen, maar op een niveau dat ik het zelf ook zou kunnen verdragen en niet daarover. Ja, zo shallow ben ik.

Ongemakkelijk

Voor mij liever geen onderwerpen als incest, verkrachting en meer van dat fraais. Zeker niet als er kinderen de dupe van zijn. Dat beklemmende, ongemakkelijke gevoel dat recensenten vaak bejubelen in bepaalde boeken, dat wil ik helemaal niet voelen als ik lees! Daar lig ik namelijk van wakker. Ik zie dan beelden voor mijn ogen die mijn fantasie me aanrijkt, beelden die de auteur misschien niet in gedachten had, maar ik wel. En ik wil het niet. In het echte leven gebeuren toch al genoeg dingen die je een beklemmend gevoel geven. Een mens voelt zich al zo vaak oneindig bedroefd, machteloos, (emotioneel) verkracht door het echte leven. Ik hoef daar niet tijdens mijn ontspannings momentje mee geconfronteerd te worden, nee bedankt.

Een voorbeeldje? ‘Het Smelt’ van Lise Spit, man man daar heb ik me door moeten worstelen met pijn in mijn lijf, maar ja, dat raadsel he… Je wil natuurlijk wel weten wat dat precies was. Maar hoe knap geschreven ook, ik was blij dat ik het boek uit had (sorry Lise).

Chick Lit

Lees ik dan enkel Chick Lit vraag je je nu af? Nee, echt niet. Er zijn genoeg boeken die ook door recensenten gesmaakt worden en dus het stempel ‘Literatuur’ krijgen, waar ik ook van kan genieten. Zelfs met een happy end! Denk maar aan ‘All the Light we cannot See’  dat de Pulitzer Price won. Maar ja hoor, ik kan genieten van een goed geschreven vrouwenboekske. ‘Feelgood’ romans worden die ook wel genoemd, en awel ja: soms is dat exact wat je nodig hebt!

Thrillers

Oh ja, die lust ik ook wel hoor. Maar zelfde verhaal hier: niet teveel gore details, liever veel suspense zoals bij The Collector (De Verzamelaar) van John Fowles. Of een goeie Nicci French of Patricia Highsmith als tussendoortje, maar zoals gezegd: zonder kinderen. Dan loop ik dagen slecht rond.

En jij? Ga jij enkel voor de GROTE Literatuur of mag het ook makkelijk weghappen?

X Lazy Bird

BewarenBewaren[:]