Bye bye Instagram, Hello Life

Yes, al meer dan een week post ik geen stories of andere foto’s meer op Instagram en check ik bijgevolg mijn iPhone niet meer constant op meldingen. Gedaan met oeverloos scrollen en tijd verliezen. Gedaan met foto’s nemen van mijn eten, de tuin, de hond of whatever om daarna gefrustreerd te zijn dat er geen enkele foto social media waardig is en ik dus ‘voor niks’ niet aanwezig was in het moment zelf.

Verslaafd

Toegegeven, ik neem hem nog steeds vast, die iPhone, uit gewoonte denk ik. Kijken of er meldingen zijn. Vooral de eerste dag was hilarisch, van een verslaving gesproken! Ik had mezelf uitgelogd bij Facebook en Instagram, waardoor de apps nog wel op mijn scherm stonden. Als een geconditioneerde labo-rat bleef ik elk half uur op dat pictogram klikken, om er dan weer aan herinnerd te worden dat ik eerst moest inloggen. Wat ik dus niet deed. Hartkloppingen! Vooral toen er op het Instagram pictogram zo’n irritant rood cijfer kwam staan hoewel ik dus niet was aangemeld…51 ongelezen meldingen. Hyperventilatie! Maar de tweede dag ging het al beter, en de derde dag vergat ik mijn iPhone bijna, zo weinig nam ik hem nog vast. Want eerlijk, zoveel word ik nu ook weer niet gebeld.

Balans

Op de vierde dag heb ik de Instagram app helemaal verwijderd, want uiteindelijk heeft die geen nut meer. Ik kan wel nog vanop mijn laptop inloggen en dat doe ik 1 keer per dag. Why? Omdat ik klanten heb die me soms via die weg een berichtje sturen. De Facebook App laat ik voorlopig staan, maar ik blijf uitgelogd. Hoewel ik zelf niet echt actief meer ben op het platform, zit ik wel in verschillende groepen waar ik zeker wel het nut van inzie. De vakgroepen voor mijn studie Psychologie bijvoorbeeld. Of de Vegan groep van Antwerpen, waar ik al veel hulp kreeg. Het verschil is, dat ik mijn Facebook tijd nu beperk tot die momenten dat ik aan mijn laptop zit, en niet meer elk moment waarop ik even niets te doen had. Nu kan ik die tijd gebruiken om te denken, te mijmeren. Want dat deed ik dus niet meer. Elk gaatje voor creativiteit werd opgevuld door zinloze informatie.

Leven zonder filter

Je eigenwaarde wordt er trouwens ook behoorlijk door geminimaliseerd. Al dat kijken naar plaatjes van succesvolle mensen die nóg vroeger opstaan dan jijzelf, nóg consequenter hun workouts doen, nóg betere quotes verzinnen… Voor mij werkt dat niet meer. Ik ben daar te veel mee bezig in mijn hoofd. De laatste weken merkte ik dat ik obsessief gefocust was op het aantal volgers dat ik had. Ik hing al een hele tijd rond de 990 en was vastbesloten om de 1000 te halen. Waarom? Om mijn ego te strelen? Ook. Maar vooral omdat ik zo ben. Omdat ik mezelf doelen stel en die dan wil halen. Helaas vergeet ik dan mijn rationele filter op te zetten blijkbaar, want kom op. Mijn leven zal niet veranderen door die 1000 volgers. En toch. Uiteindelijk had ik ze dus. Voor een uur of zo. Want, dames en heren, dat is Instagram! Follow-unfollow. Een heleboel mensen volgen je in de hoop dat jij hén volgt, om je dan vrolijk na een paar uur weer te óntvolgen. Djeezes. Ik heb ook mijn grenzen en daar doe ik dus niet aan mee. Uiteindelijk heeft dat besef me doen beslissen om de hele Instagram hap overboord te gooien. Zelfs al maak ik er klanten mee, ik hou het voor bekeken. Dan maar op een andere manier.

De vliegende zwaan

Alles wordt weer echt. Ik werd na een paar dagen tijdens mijn dagelijkse wandeling met Luìs beloond met een prachtig gezicht: een jonge zwaan die vanop het kanaal opsteeg en met grote wiekslagen boven ons hoofd weg vloog. Luìs en ik stonden er sprakeloos naar te kijken, zo mooi was dat. En geen enkele seconde heb ik gemist. Mijn iPhone bleef gewoon in mijn zak zitten. Dat kan dus ook 😉

De stap is gezet

Ik ben heel blij dat ik voor mezelf de beslissing heb genomen. Nu ga ik mijn allerlaatste foto op IG zetten om afscheid te nemen. Zotjes! Bloggen blijf ik natuurlijk doen, dus don’t be a stranger. En euh, als je graag je eigen mening kwijt wil over jouw ervaringen met social media, dan mag je die hieronder spuien uiteraard.

X Barbara