Sinds ik enkele dagen geleden afscheid nam van Instagram en ook vertelde waarom, krijg ik veel berichten van mensen die hetzelfde voelen.
Toevallig zag ik dat auteur Marieke Lukas Rijneveld dit gedicht van Jana Beranová deelde over muren, waarover ik het gisteren in mijn blogpost had. Al dateert het dan van 2012 en dus van voor deze chaos waarin we terecht zijn gekomen, het lijkt me bijzonder relevant. En kan ik wel raden waarom Rijneveld net voor dit gedicht koos.
Ik deel het graag ook met jullie.
MUREN
Muren kunnen van je houden.
Vul ze tot de rand toe met liefde
en ze zullen je steunen, op handen dragen,
een nest voor je bouwen, warm als dons
alles heeft twee kanten, liefste
die van de zon en de andere
Maar als je ze misbruikt,
met muren verdeeldheid zaait
tussen mensen, groepen, landen, hemel en aarde
dan stokt je adem, liefste
lucht kan ook muren worden
Kijk, deze kiezel is rond als de zon
je kunt hem warmen in je handpalm
uit liefde een vuist maken van steen
het is maar wat je kiest, liefste
de kant van de zon of die andere
Kom, laten we elkaar de hand geven
en als we al een hek moeten bouwen
dan een hek van zwijgen en kracht
tegen het geblaf van loslopend kwaad.
Jana Beranová, “Een haven voor alle woorden”, poëzie in vertaling. Uitgeverij Douane/Poetry International/Zona Franca (2012).
lazybird.be 